A Terra será inhabitable en 2050 se non caen as emisións de carbono, segundo o reporte do IPCC 2022
Se as emisións de carbono non baixan en pico en 2025, enfrontarémonos a ondas de calor extrema e tormentas sen precedentes, segundo o reporte do IPCC 2022.
As advertencias deixaron de exporse para ‘un futuro próximo’. A emerxencia climática é tan apremiante hoxe, que o reporte de 2022 do Grupo Intergobernamental de Expertos sobre o Cambio Climático (IPCC) marcou como data límite o 2025 para que as emisións de carbono cheguen ao seu máximo histórico. Despois diso, aseguran os científicos involucrados, os gases de efecto invernadoiro deberían de caer de maneira precipitada e profunda.
Pola contra, é pouco probable que o planeta sexa habitable para 2050. A alarma da institución, con todo, non é nova. Pola contra, mesmo desde a edición anterior, responsabilizaba inequivocamente aos seres humanos pola catástrofe ecolóxica que se aveciña. E o que é máis: o reporte anterior asegurou que os cambios provocados son irreversibles, polo que terán efectos en séculos e milenios vindeiros.
O reporte do IPCC 2022 demostrou que falar en futuro non nos garante un planeta habitable. Pola contra, de non frearse en seco o uso de gases nocivos para a atmosfera, é pouco probable que a nosa especie —entre moitas outras que dependen de que a biosfera mantéñase como está— supere o filtro biolóxico das condicións climáticas.
Segundo o informe, de non caer as emisións de carbono despois de 2025, a humanidade enfrontarase a ondas de calor extrema, incendios forestais avasalladores, furacáns devastadores e secas cada vez máis prolongadas. Estas conclusións veñen dos máis de 18 mil artigos e publicacións científicas ao redor da crise climática que o reporte reúne. Ademais, a demanda de recursos naturais que esixirá o crecemento poboacional global sinxelamente non será sostible.
Aínda que as predicións poderían tacharse de ‘esaxeradas’, o secretario xeral de Nacións Unidas, António Guterres, salientou enerxicamente que isto «non é un escenario de ficción«:
“É HORA DE QUE DEIXEMOS DE QUEIMAR O NOSO PLANETA E EMPECEMOS A INVESTIR NAS ABUNDANTES ENERXÍAS RENOVABLES QUE NOS RODEAN”, SENTENCIOU.
A pesar do chamado enérxico de Guterres, os plans de diversos países no mundo seguen apostando por enerxías non renovables. O que é máis: parecen ter unha énfase no desenvolvemento económico a partir da explotación de combustibles fósiles, ou a destrución definitiva da Amazonía no seu territorio.
O avance da crise climática pode deterse?
Dado o panorama actual, apunta o reporte do IPCC 2022, é practicamente imposible deter o avance da crise climática. Pola contra, os científicos involucrados no estudo apostan máis ben a mitigar os efectos devastadores que esta terá na humanidade, e outras especies que habitan o planeta.
Aínda que é certo que o crecemento das emisións variou, explica o Capítulo 2 do informe, «persistiu en todos os grupos de gases de efecto invernadoiro«. Por iso, Nacións Unidas insiste na necesidade apremiante de que as emisións se esborrallen de maneira profunda e definitiva:
«[…] REDUCIR SUBSTANCIALMENTE O USO DE COMBUSTIBLES FÓSILES, AMPLIAR O ACCESO Á ELECTRICIDADE, MELLORAR A EFICIENCIA ENERXÉTICA E AUMENTAR O USO DE COMBUSTIBLES ALTERNATIVOS, COMO O HIDRÓXENO», EXPLICA A ONU.
No escenario afastado de que, efectivamente, caesen as emisións de carbono despois e 2025, os efectos que xa tivo a crise climática global non poderían erradicarse. Pola contra, obedecendo a tendencia de consumo que temos os seres humanos, o máis probable é que os danos poderán reverterse en séculos.
Unha ‘ladaíña de promesas climáticas inclumplidas’
Aínda que coloquialmente pénsase na crise climática global como unha especie de ‘fin do mundo‘, a realidade é que gozamos dun espazo de excepción cósmico. As condicións de vida na Terra permítennos habitar o planeta repítense poucas veces no Universo. E o que é máis: as oportunidades para habitar outros planetas actualmente son realmente ínfimas.
A pesar do entusiasmo dalgúns multimillonarios de lanzar estacións espaciais comerciais, ou colonizar outros planetas, non é unha realidade extensible á poboación do mundo actualmente. Pola contra, menos do 1 % podería ter acceso a elas. E de calquera xeito, Marte segue sendo unha paraxe polvoso e inhóspito para a vida como a coñecemos na Terra.
Neste contexto, Guterres definiu ao reporte do IPCC 2022 como «unha ladaíña de promesas climáticas incumpridas«. A brecha entre as boas intencións e a realidade faise cada vez máis ampla —e as consecuencias desta falta de compromiso xa son irreversibles. O que nos queda, en presente, é garantir que polo menos teñamos un lugar habitable ecoloxicamente para vivir.
Artigo de Nationa Geographic traducido ao galego. Consulta o artigo orixinal aquí.
Foto de Suparerg Suksai en Pexels
Un comentario do editor deste blog:
Segundo o informe, de non caer as emisións de carbono despois de 2025, a humanidade enfrontarase a ondas de calor extrema, incendios forestais avasalladores, furacáns devastadores e secas cada vez máis prolongadas.
Pero o artigo non di nada da subida do nivel do mar, que tamén se comenta no citado informe do IPCC, e non podemos esquecer que Vilagarcía é unha localidade costeira, e cuxas autoridades parecen non ter en conta as advertencias dos climatólogos.
Segundo Climate Central, para o ano 2050 o IPCC prevé unha suba do nivel do mar de entre 0,5 e 1 metro, dependendo do control dos niveis de emisión de gases do CIS que se acadaron nese período.
Hoxe observamos as obras que se están a facer no Paseo Marítimo da Praia, repavimentándoo, obras que non sei canto pretenden que duren, pero que segundo as previsións, para esa data permanecerán baixo a auga, o que supón que para os investimentos costeiros das Institucións que nos gobernan non se están a ter en conta estas previsións.
Sería mellor que as autoridades coñeceran cales son as previsións de subida do nivel do mar, e adaptasen a elas os seus investimentos, agora que aínda están a tempo de acondicionar o litoral para non velo baixo a auga por mor destas subidas.
